układniczy

Polish

Etymology

From układnik +‎ -y. First attested in 1844.[1]

Pronunciation

IPA^(key): /u.kwadˈɲi.t͡ʂɨ/
Rhymes: -it͡ʂɨ
Syllabification: u‧kład‧ni‧czy

Adjective

układniczy (not comparable)

(chiefly obsolete, relational) Synonym of układowy

Declension

Declension of układniczy

case	singular				plural
case	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	układniczy		układnicze	układnicza	układniczy	układnicze
genitive	układniczego			układniczej	układniczych
dative	układniczemu			układniczej	układniczym
accusative	układniczego	układniczy	układnicze	układniczą	układniczych	układnicze
instrumental	układniczym			układniczą	układniczymi
locative	układniczym			układniczej	układniczych

Related terms

adjectives

adverbs

nouns

verbs

References

Bronisław Trentowski (1844) Myślini czyli Całokształt loiki narodowej‎, volume 2, page 41

Further reading

Aleksander Zdanowicz (1861), “układniczy”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “układniczy”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 7, Warsaw, page 264

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.