układacz

From układać +‎ -acz. First attested in 1448–1450.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ukɫada(ː)t͡ʃ/
• IPA^(key): (15^th CE) /ukɫadat͡ʃ/, /ukɫadɒt͡ʃ/

układacz m

1. intermediary, arbitrator

   Synonym: układźca

   • 1895 [1448–1450], Franciszek Piekosiński, editor, Tłumaczenia polskie statutów ziemskich, Kodeks Świętosławów, page 3:

     Thi tho stroni... w nas... spusczyli y poszlubyly, iako w iadnacza szlvbyonego, wfalcząn, skazacza y przyiaczelskego vcladacza (in... definitorem seu amicabilem compositorem)

     [Ty to strony... w nas... spuściły i poślubiły, jako w jadnacza ślubionego, ufalcę, skazacza i przyjacielskiego układacza (in... definitorem seu amicabilem compositorem)]

• Polish: układacz

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “układacz”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish układacz. By surface analysis, układać +‎ -acz.

• IPA^(key): /uˈkwa.dat͡ʂ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /uˈkɫa.dat͡ʂ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -adat͡ʂ
• Syllabification: u‧kła‧dacz

układacz m pers (feminine układaczka)

1. (colloquial) arranger (one who lays something out)

• układacz in Polish dictionaries at PWN
• “układacz”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish], 2010-2023
• Aleksandra Wieczorek (27.11.2018), “UKŁADACZ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814), “układacz”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861), “układacz”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “układacz”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 7, Warsaw, page 264
• układacz in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego