białolicy

Polish

Etymology

From biały +‎ -o- +‎ lico +‎ -y. First attested in 1807.[1][2]

Pronunciation

IPA^(key): /bja.wɔˈli.t͡sɨ/
Audio (file)
Rhymes: -it͡sɨ
Syllabification: bia‧ło‧li‧cy

Adjective

białolicy (not comparable)

white-faced

Declension

Declension of białolicy

case	singular				plural
case	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	białolicy		białolice	białolica	białolicy	białolice
genitive	białolicego			białolicej	białolicych
dative	białolicemu			białolicej	białolicym
accusative	białolicego	białolicy	białolice	białolicą	białolicych	białolice
instrumental	białolicym			białolicą	białolicymi
locative	białolicym			białolicej	białolicych

References

Samuel Bogumił Linde (1807) Słownik języka polskiego‎, page 93
białolicy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

białolicy in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.