białoczelny

Polish

Etymology

From biały +‎ -o- +‎ czelny. First attested in 1826.[1][2]

Pronunciation

IPA^(key): /bja.wɔˈt͡ʂɛl.nɨ/
Audio (file)
Rhymes: -ɛlnɨ
Syllabification: bia‧ło‧czel‧ny

Adjective

białoczelny (not comparable)

having a white forehead

Declension

Declension of białoczelny

case	singular				plural
case	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	białoczelny		białoczelne	białoczelna	białoczelni	białoczelne
genitive	białoczelnego			białoczelnej	białoczelnych
dative	białoczelnemu			białoczelnej	białoczelnym
accusative	białoczelnego	białoczelny	białoczelne	białoczelną	białoczelnych	białoczelne
instrumental	białoczelnym			białoczelną	białoczelnymi
locative	białoczelnym			białoczelnej	białoczelnych

Derived terms

noun

gęś białoczelna

References

Monitor Warszawski‎, issue 24, 1826, page 110
białoczelny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

białoczelny in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.